ایران: اطلاعات بیشتر در مورد ترس از شکنجه یا اعدام قریب الوقوع

درخواست فوری
ایران: اطلاعات بیشتر در مورد ترس از شکنجه یا اعدام قریب الوقوع
آدرس عموم نوشته در سایت سازمان عفو بین الملل:
AI Index: MDE 13/066/2007 05 June 2007
اطلاعات بیشتر در مورد ترس از شکنجه یا اعدام قریب الوقوع
UA 76/07 (MDE 13/034/2007, 22 March 2007)
ایران، سعید قنبر زاهی (مرد) 17 ساله؛
جواد نارویی (مرد)
مسعود نصرت زاهی (مرد)
هوشنگ شاه نوازی (مرد) عضو اقلیتهای بلوچ
یحیی سهراب زاهی (مرد)
علیرضا براهویی (مرد)
عبدالبک کاهرا زاهی { یا عبدالملک} (مرد)
سعید قنبر زاهی، 17 ساله در تاریخ 27 مای در داخل زندان زاهدان، مرکز استان سیستان و بلوچستان به دار آویخته شد. حقوق بین الملل مطلقاً اعدام کودک و نوجوانان را ممنوع اعلام کرده است. افراد نام برده شده در معرض اعدام قریب الوقوع می باشند.
همهء هفت نفر به اعدام محکوم شده در ماه مارس، از اعظای جامعهء بلوچها می باشند. ظاهراً آنها بدین خاطر دستگیر شدند که افرادی از فامیل آنها در منفجر کردن اتوبوس حامل سپاه پاسداران در 14 فوریه دست داشتند که باعث کشته شدن 14 تن گردید.
بنا به گذارشات محلی، سعید قنبر زاهی و 4 تن از شش نفر فوق در مقابل تلویزیون محلی اعتراف کردند که در ارتکاب چندین جرم در استان سیستان و بلوچستان از جمله بمبگذاری علیه مقامات دولتی، ماشین ربایی و قتل دست داشته اند. تعدادی یا احتمالاً همهء آنها در مورد گروگانگیری بعد از انفجار ماه مارس 2006 در شهر تاسوکی مورد اتهام قرار گرفته اند. در برنامهء اعترافات تلویزیونی، همچنین جندالله یا جنبش مقاومت مردم ایران، یک گروه مسلح مخالف رژیم در بلوچستان بخاطر این جنایات و بمبگذاری 14 فوریه مورد اتهام قرار گرفت. از اطلاعات تائید نشده حاکیست که 5 تن از آنهایی که اعتراف کرده بودند مورد شکنجه قرار گرفته بودند: دستها و پاهایشان شکسته؛ با اتوی داغ سوخته شده و با مته برقی بر روی بدنشان، اعظا و ماهیچه هایشان را سوراخ سوراخ کرده بودند.
اطلاعات جدیدی در مورد جواد نارویی، مسعود نصرت زاهی، هوشنگ شاه نوازی، یحیی سهراب زاهی، علیرضا براهویی و عبدالبک کاهرا زاهی در دست نیست.
اطلاعات بیشتر به عنوان زمینه
سعید قنبر زاهی دومین نوجوان مجرمی است که در سال جاری اعدام می شود. طبق گزارشها در 22 آپریل، محمد موسوی 19 ساله به حکم قصاص قتلی را که درسن 16 سالگی مرتکب شده بود در شیراز اعدام شد. بر اساس حقوق بین الملل از جمله کنوانسیون حقوق کودکان و نوجوانان (CRC) و کنوانسیون بین المللی حقوق سیاسی و مدنی افراد (ICCPR) که ایران هر دوی آنها را به رسمیت شناخته و امظاء کرده است ، اعدام کردن افرادی که هنگام به اصطلاح ارتکاب جرم زیر 18 سال بوده اند، ممنوع می باشد. اما با وجود این ایران باز هم به اعدام نوجوانانی که مرتکب جرم می شوند ادامه می دهد. سازمان عفو بین الملل آمار اعدام دست کم 24 نوجوان به اصطلاح مجرمی که از سال 1990 در ایران اعدام شده اند ثبت کرده است. 10 نفر از آنها موقع اعدام کمتر از 18 سال داشته اند. در طول سال 2006 حداقل 4 کودک اعدام گشته اند.
اقلیت بلوچهای ایران عمدتاً در جنوب شرقی کشور واقع شده اند که حدوداً 3/1 جمعیت 70 میلیونی ایران را تشکیل می دهند. عموماً سنی هستند و آنها سالیان درازی است که به خاطر تبعیض دست به اعتراض می زنند.
جندالله، چندین بار علیه مقامات دولتی حمله برده و در بعضی موارد هم گروگانها را به قتل رسانده است. آنها خود را مدافع حقوق مردم بلوچ می نامند ولی رژیم ایران آنها را قاچاقچیان مواد مخدر می نامد که درگیر کارهای تروریستی هستند و از طرف کشورهای بیگانه حمایت می شوند.
بدنبال آن حملات، دستگیری بلوچها ابعاد وسیعتری به خود گرفته و بنا به گزارش BBC در 15 مارس، در تلویزیون استان سیستان و بلوچستان اعلام شده بود که دست کم 2 نفر به خاطر دست داشتن در بمبگذاری 14 فوریه در اتوبوس حامل نیروهای سپاه پاسداران اعدام گشته اند. حداقل 17 نفر هم در رابطه با حملهء ماه مارس 2006 که در نتیجهء آن 22 نفر کشته شدند به اعدام محکوم شده اند و یا اعدام گشته اند. طبق مصاحبه روزنامهء اییاران با حسین علی شهریاری، عضو مجلس شورای اسلامی در 17 مارس اظهار داشت که در زندان استان سیستان و بلوچستان بیش از 700 زندانی محکوم به اعدام وجود دارد. در سال 2006 دست کم 177 نفر اعدام گشته اند و به احتمال زیاد بیش از یک سوم این افراد وابسته به بلوچها بوده اند.

روبرت گیت: ایران به شورشیان افغانی اسلحه می دهد

روبرت گیت: ایران به شورشیان افغانی اسلحه می دهد.
از خیرگذاری آسوشیتد پرس برگردان: سردار رحیمی
کابل: روبرت گیت دبیر وزارت دفاع ایالات متحده روز دوشنبه 4 ژوئن فاش ساخت که از طرف ایران به شورشیان افغانی اسلحه سرازیر می شود، اما هم ایشان و هم حمید کارزای رئیس جمهور افغانستان اظهار داشتند که فعلاً نمی توانندثابت کنند که حکومت ایران مستقیماً درگیر این ماجرا می باشد.
گیت در یک کنفرانس مطبوعاتی که به همین منظور در کاخ ریاست جمهوری ترتیب داده شده بود بیان کرد که وی با آقای کارزای در مورد اسلحه های ساخت ایران در دست شورشیان بحث و تبادل نظر کرده است.
روبرت گیت ادعا کرد: " مدارکی در دست هست که نشانگر سرازیر شدن اسلحه های ایرانی به سمت افغانستان می باشد. ولی ما به دقیقی نمی دانیم که آیا دولت پشت این قضیه هست یا تنها از طریق قاچاق وارد می شوند واصل ماجرا از چه قرار است؟ "
دبیر وزارت دفاع ایالات متحده روشن ساخت که اسلحه های ساخت ایران به سمت نیروهای طالبان تدارک دیده و در بعضی موارد هم به دست قاچاقچیان مواد مخدر می رسد ولی وی مشخصاً معلوم نساخت که چه نوع اسلحه هایی ارسال می شوند.
سخنگوی ناتو در جمع خبرنگاران به کشف ساختن نوعی بمبهای انفجاری قابل کاشت در جاده ها در افغانستان اشاره کرد که قبلاً وجود نداشتند و نمونهء آن تنها در عراق یافت می شوند. وی گفت که حالت پرتاب شوندگی این نوع از بمبها، شاخصهء خوبی در رسیدن به منشاء آن می باشد.
هنگامی که جداگانه از حمید کارزای در مورد امکان دست داشتن ایران در ارسال اسلحه ها پرسیدند، وی جواب داد که غیر محتمل است. او توضیح داد: " هیچ دلیلی ندارد که همسایگان ما طالبان را حمایت کنند و تابحال هم ما مدرکی راجع به آن نداریم. "
آقای کارزای اشاره کرد که روابط ایران – افغانستان رو به بهبود است: " هیچ موقع روابط ما با ایران اینقدر دوستانه نبوده است. "
هنگام صبح و در فاصلهء توقفی که در اقامتگاه مورهید داشت رئیس ارتش افغانستان گفت که کشورش دولت آمریکا را تحت فشار قرار می دهد تا هر چه سریعتر ارتش افغانستان را در جهت تمرین و سازماندهی آماده سازد و آنها بتوانند بدون همکاری آمریکاییها از عهدهء مبارزه علیه طالبان برایند.
ژنرال بیسموالله خان، فرماندهء کل ارتش افغانستان هنگام مسافرتش با گیت گفت که هدف رسیدن به وضعیتی که ما مستقلاً بتوانیم در صحنهء کارزار بمانیم از اهم واجبات است.
فرماندهء کل ارتش افغانستان که از طریق مترجم سخن می گفت، اذعان کرد که نیروهای افغانی فاقد نیروی هوایی هستند و این یکی از مشکلات عمده ای است که نیروهای افغان با آن دست و پنجه نرم می کنند. وی گفت: " ما منتظر روزی هستیم که مستقلاً بتوانیم با نیروهای دشمن بجنگیم.

ایران در گزارش سالیانهء 2007 سازمان عفو بین الملل

سردار رحیمی ـ هلند

ایران در گزارش سالیانه سازمان عفو بین الملل، سال 2007 :

ایران
جمهوری اسلامی ایران
رهبر کشور: آیت الله سید علی خامنه ای
رئیس جمهور: دکتر محمود احمدی نژاد
حکم اعدام: قابل اجرا
دادگاه بین المللی جنائی: امضاء کرده
وضعیت حقوق بشر وخیم تر شده و جامعه مدنی کماکان با محدودیتهای بیشتری در جهت حقوق اساسی در رابطه با آزادیهای بیان و گردهمایی روبروست. در سالی که گذشت زندانیان سیاسی، به ویژه زندانیان عقیدتی همچنان در نتیجهء دادگاههای غیر منصفانه در زندان به سر میبرند. هزاران نفر که بیشترشان در گردهمایهای سال 2006 دستگیر شده بودند، همچنان در زندان مانده اند. مدافعین حقوق بشر از جمله روزنامه نگاران، وکلا و دانشجویان کسانی هستند که خودسرانه بازداشت شده و از داشتن حقوقی چون داشتن وکیل و ملاقات خانواده محرومند. شکنجه، به ویژه در بازداشتگاهها همچنان مرسوم است. دست کم 177 نفر اعدام شده اند که حداقل 4 نفرشان در هنگام به اصطلاح ارتکاب جرم کمتر از 18 سال داشته اند، از جمله یکی از آنها که هنگام اعدام، کمتر از 18 سال بوده و طبق گزارشها 2 نفر هم سنگسار شده اند. حکمهای شلاق زدن، قطع اعضای بدن و در آوردن چشم از حدقه همچنان جاریست. احتمالاً آمار افرادی که اعدام یا شکنجه شده اند، به طرز قابل ملاحظه ای بالاتر از آماری است که رسماً اعلام شده است.
زمینه
شکاف ایران با جامعهء بین المللی بر سر مسئلهء پافشاری ایران در نگهداری غنی سازی اتمی گسترده تر شده است. در ماه مارس آژانس بین المللی انرژی اتمی، پروندهء ایران را به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع داد. شورای امنیت هم در پی عدم توافق ایران با توقف برنامهء غنی سازی تا ماه اگوست، با مجازات ایران موافقت کرد. ایران همچنان کشورهای خارجی را در جهت تحریک کردن مردم در ناحیه های مرزی متهم می کند و در عوض هم ایران به وخیم تر کردن وضعیت امنیتی عراق مورد اتهام قرار می گیرد. در ماه فوریه، دولت آمریکا بودجه 75 میلیارد دلاری را در جهت حمایت از دمکراسی در ایران را مورد رسیدگی قرار داد. رئیس جمهور احمدی نژاد، همچمنان به تکرار جملاتی در جهت نابودسازی دولت اسرائیل و انکار هولوکاست ادامه می دهد. مذاکرات ایران-اتحادیه اروپا در رابطه با حقوق بشر معلق مانده است.
انتخابات محلی و انتخابات مجلس خبرگان که بر تعین و کار رهبری نظارت می کند، در ماه دسامبر برگزار گردید. شورای نگهبان که کارش مرور قوانین و سیاستها در جهت تطبیق با موازین اسلامی و قانون اساسی است همهء نامزدها را بجز 164 تن از جمله 12 زن را بر اساس اصول تبعیض آمیز رد صلاحیت کرد. نتایج هر دو انتخابات حاوی نوعی برگشت از دولت احمدی نژاد بود.
نیروهای دولتی هم مواجه با رودررویی مسلحانه با گروههای مخالف کرد و بلوچ بودند.
در ماه دسامبر، شورای امنیت مصوبه ای را در جهت محکوم کردن وضعیت حقوق بشر در ایران را به تصویب رسانید. ایران با وجود اینکه دعوت از بازدیدکنندگان سازمان ملل در رابطه با حقوق بشررا در سال 2002 پذیرفته ولی کماکان اقدامی در راستای عملی کردن آن برنداشته است.
سرکوب کردن اقلیتها
اقلیتهای قومی و مذهبی همچنان مواجه با تبعیضات قانونی و عملی هستند، چیزی که منشاء ناآرامیهای سیاسی و اجتماعی شده است.
عربها
عربها همچنان به خاطر تبعیض، عدم دسترسی به منابع و اخراج به زور به اعتراضات خود ادامه می دهند. در ماه اکتبر، شورای نگهبان مصوبه ای را در جهت اختصاص 2% از عایدی نفت کشور به خوزستان جایی که عربها در آن زندگی می کنند، به تصویب رسانید.
در طول سال دهها نفر از عربها دستگیر شدند. دست کم 36 نفر به اعدام یا زندانهای دراز مدت در پی دادگاههای غیر منصفانه و به اتهام شرکت دربمبگذاری 2005 در اهواز وتهران محکوم شدند. 5 نفر هم اعدام شدند از جمله مهدی نواصری و محمد علی سواری که بعد از برنامهء اعتراف تلویزیونی در ملاء عام اعدام گشتند.
* حداقل 5 زن همراه با بچه هایشان در بین ماههای فوریه و آپریل دستگیر شده اند تا شوهرانشان خود را به نیروهای امنیتی تحویل داده و یا در این رابطه اعتراف کنند. 4 زن و 2 کودک تا آخر سال 2006 همچنان در زندان باقی مانده اند.
* 7 نفرمدافع حقوق بشر، در رابطه با بمب گذاری به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به دادگاه انقلاب اهواز فراخوانده شدند. احظاریه به دنبال نامهء شکایت آمیز این وکلا به دادگاه انقلاب در رابطه با اشکالات دادرسی موکلانشان صادر شده بود.
آذریها
در ماه مای، تظاهرات وسیعی در اعتراض به کاریکاتور توهین آمیز روزنامهء دولتی ایران در شهرهای شمال غربی کشور انجام گرفت.
صدها اگر که نه هزارها نفر در پی آن دستگیر و تعداد بیشماری هم کشته شدند، هر چند که رژیم آن را کمرنگ و ناچیز قلمداد کرد . دستگیریهای بیشتر هنگام اجرای مراسم تاریخی آذریها مثل گردهمایی قلعهء بابک در کلیبر در ماه ژوئن و یا سرباز زدن دانش پژوهان در رفتن به مراکز تحصیلی در سال نو در راستای مطالبات حقوق زبانی صورت گرفت.
* زندانی عقیدتی عباس لیسانی، در ماه ژوئن به خاطر شرکت در گردهمایی اعتراض آمیز اردبیل علیه کارتون، بیش از سه ماه را در زندان گذرانید؛ وی در ماه سپتامبر به جرم اغتشاش در امنیت ملی به 16 ماه زندانی و 50 ضربه شلاق محکوم شد. در اواخر ماه اکتبر، پنج روز بعد از ارائهء تقاضای فرجام مجدداً بازداشت شد و بعدها به خانواده اش اطلاع دادند که حکم وی به 18 ماه زندان و مظافاً 3 سال تبعید اجباری در داخل کشور ارتقا داده شده است. هر چند که وی ادعا کرده مخالف بی قید و شرط خشونت است. در اواخر سال 2006 وی به خاطر شرکت در گردهمایی قلعهء بابک در سالهای 2003 و 2005 به حکم های زندانی بیشتری محکوم شد.
کردها
در ماه فوریه، طبق گزارشها در طی درگیری بین تظاهرکنندگان کرد و نیروهای امنیتی در ماکو 9 کشته به جایی گذاشت و دهها – اگر نگوییم که صدها- نفر هم بازداشت شدند. در ماه مارس نمایندگان کرد مجلس در نامه ای خطاب به رئیس جمهور خواستار رسیدگی به کشتارها وبه سزا رساندن عاملین آن شدند. طبق گزارشها تحقیقات مربوطه انجام گرفته اما تا آخر سال نتیجه ای اعلام نشده است. آنهایی که بازداشت شده بودند به دوره هایی سه تا هشت ماه زندانی محکوم شده بودند.
* محمد صادق کبودوند مدیر سازمان حقوق بشر کردستان و ویرایشگر هفته نامهء پیام مردم که بسته شده است در پی نامهء فرجام خواهی به 18 ماه حکم تعلیقی اش به اتهام انتشار کذب در جهت ترویج تنش های نژادی و قومی، به یک سال زندان محکوم شد. گرچه در ماه سپتامبر به زندان فراخوانده شد اما تا اواخر سال گذشته همچنان در آزادی بسر می برد و تقاظای فرجام خواهی اش به دادگاه عالی در جریان است. بقیهء روزنامه نگاران هفته نامهء پیام مردم هم به دادگاه فراخوانده شده اند.
بلوچها
در ماه مارس جندالله، یک گروه مسلح بلوچ، در استان سیستان و بلوچستان در نتیجهء درگیری با نیروهای امنیتی، 22 نفر را کشته و حداقل 7 مورد گروگانگیری را انجام دادند رخدادی که در پی آن دهها و شاید صدها نفر بازداشت شدند که مکان تعدادی از آنها معلوم نیست. دریک ماه بعد از درگیری، تعداد اعدامیها به طور قابل ملاحظه ای اعلام شده و دهها نفر هم تا اواخر سال گذشته اعدام گشتند.
اقلیت های مذهبی
اعظای اقلیت های مذهبی به خاطر اعتقاداتشان بازداشت می شوند و مورد آزار و اذیت قرار می گیرند.
در ماه فوریه، بیش از هزاران نفر از صوفی های نعمت اللهی که به خاطر تخلیهء مکان عبادتگاهشان در قم در تظاهرات مسالمت آمیزی شرکت کرده بودند، بازداشت شدند. صدها تن هم به دست نیروهای امنیتی و گروههای حامی دولت زخمی شدند. در ماه مای 52 صوفی از جمله 2 تن از وکلایشان به یک سال زندان، شلاق و جریمه محکوم شده و وکلا هم از کار وکالت محروم شدند. در ماه اگوست، آیت الله عظمی فاظل لنکرانی در پی فتوایی، صوفی ها را « هیچ و پوچ» خواند.
چندین مبلغ مسیحی که بیشترشان آنهایی بودند که قبلاً مسلمان بودند ظاهراً به خاطر فعالیتهایشان بازداشت شدند.
* در ماه سپتامبر، فرشته دیباج و شوهرش رضا منتظمی قبل از اینکه با وصیقه آزاد شوند 9 روز را در زندان سپری کردند. فرشته دیباج جوانترین دختر مهدی دیباج است، کسی که مسیحی شده بود و بعد از 9 سال تحمل زندان به جرم ارتداد در سال 1994 و مدتی بعد از آزادی اش درگذشت.
در طول سال 2006 شست و پنج بهائی دستگیر شدند که تا اواخر سال، تعدادی از آنها همچنان در زندان باقی مانده اند. در ماه مارس مهران کسروی که در پی نگاشتن نامه ای سرگشاده به رئیس جمهور وقت در سال 2004 به 3 سال زندان محکوم شده بود، از زندان آزاد گشت.
در ماه مارس، گزارشگر ویژهء سازمان ملل در رابطه با آزادی مذهب و اعتقادات، نگرانی عمیق خود را در مورد دستورالعمل رژیم به ارگانهای دولتی در جهت گرداوری اطلاعات و شناسایی بهائی ها ابراز کرد.
مدافعین حقوق بشر
مدافعین حقوق بشر با محدودیتهای بیشتری روبرو بودند و کماکان درفضای مملو از ترس انتقام بسر می برند. در ماه ژانویه، به وزارت امور داخلی گزارش داده شد تا در جهت محدود کردن نهادها و سازمانهای غیر دولتی که « از طریق منابع مشکوک داخلی و خارجی تغذیه می شوند تا در جهت سرنگونی رژیم گام بردارند» هرچه بیشتر اقدام کند. دانشجویان که همچنان در صحنهء فعالیتهای سیاسی کشور باقی مانده بودند بیش از پیش مورد انتقام قرار گرفتند از جمله بی رویه بازداشت شدند و یا از شرکت در کلاسهایشان محروم گشتند.
* در ماه اگوست، وزارت امور داخلی فعالیتهای مرکز مدافعین حقوق بشر که از جانب شیرین عبادی، برندهء جایزهء نوبل و سایر وکلا اداره می شد را به بهانهء نداشتن اجازه متوقف ساخت. در ماه سپتامبر وزارت امور داخلی اعلام کرد که اگر مرکز فوق برنامه ها و اصولش را تغیر دهد به آن اجازهء فعالیت می دهد.
* در ماه مارس، عبدالفتاح سلطانی، وکیل و از بنیادگذاران مرکز مدافعین حقوق بشر به قید وثیقه آزاد شد. ولی بعداً به جرم آشکار کردن مدارک محرمانه و تبلیغ علیه سیستم به 5 سال زندان محکوم شد. محکومیت وی تا آخر سال 2006 در مرحلهء استیناف مانده است.
* در ماه مارس، اکبر گنجی، روزنامه نگار و از زندانیان عقیدتی بعد از 6 سال تحمل کامل دورهء محکومیتش در زندان آزاد شد. وی سران رژیم را عامل قتل روشنفکران را در دهه های 1990 دانسته بود.
شکنجه و مجازات سخت، غیر انسانی و منحط کننده

شکنجه همچنان در زندان و به ویژه در بازداشتگاههای قبل از دادگاه که مدتهای نامعلومی دارد و در آن زندانی از حقوقی نظیر داشتن وکیل محروم است، رایج است. دست کم 5 نفر به خاطر شکنجه، بدرفتاری و آزار و اذیت و همچنین عدم رسیدگی به وضعیت پزشکی و جسمانیشان در زندان جان باختند.
* در ماه ژولای و سپتامبر، اکبر محمدی و ولی الله فیض مهدوی دو تن از زندانیان سیاسی بعد از اعتصاب غذا به خاطر دورهء دراز مدت زندانی بودنشان، در زندان درگذشتند.
* در ماه آپریل، محمد رضا عوض پور، 14 ساله به خاطر نوشتن جملهء « من ترکم » دستگیر شد. وی در مدت 3 روز در بازداشتگاه به شیوه های گوناگونی از جمله آویزان بودن به مدت 24 ساعت و محرومیت از آب و غذا شکنجه شد. در ماه سپتامبر هنگامی که مجدداً دستگیر شد، بازهم مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
حداقل دو مورد قطع عضو صورت گرفته و یک نفر هم به درآوردن چشم از حدقه محکوم شد. شلاق زدن هم که همچنان رایج است.
* در ماه فوریه، لیلا مافی قبل از اینکه به مرکز توانبخشی زنان انتقال داده شود 99 ضربه شلاق خورد. وی در سال 2004 به جرم فاحشه گری اجباری در سن 8 سالگی و اینکه چندین بار بهش تجاوز شده بود به مرگ بوسیلهء شلاق زدن محکوم شده بود، اما در نتیجهء فشارهای بین المللی حکم مرگش لغو گردید.
مصونیت و معاف از مجازات
خسارتهای قربانیان نقض حقوق بشر و خانواده هایشان جبران نمی شود و التیام نمی یابد.
* رسیدگی مجدد به پروندهء ماموران امنیتی مظنون به دست داشتن در قتل روشنفکران، که حکم آن در سال 2001 صادر شد همچنان ناکامل مانده است. ناصر زرافشان، وکیل چندین تن از قربانیان قتلهای زنجیره ای به دلایل انگیزه های سیاسی در زندان به سر می برد. وی به 5 سال زندان محکوم شده است.
حکم اعدام
در سال 2006 حداقل 177 نفر از جمله یک کودک و 3 نفر که هنگام به اصطلاح ارتکاب جرمشان زیر 18 سال بودند، اعدام شدند. چندین جرم از جمله قاچاق مواد مخدر، سرقت مسلحانه، قتل، درگیریهای مسلحانهء سیاسی و تجاوز جنسی شامل حکم اعدام می شوند. در پی فشارهای داخلی و بین المللی حکم اعدام تعدادی از زنان و افرادی که در موقع به اصطلاح ارتکاب جرم زیر 18 سال بودند توقف و یا برداشته شد، اما تعدادی از آنها در محاکمهء مجدد باز هم به اعدام محکوم شدند. هر چند که طبق اعلام قوه قظائیه، حکم سنگسار تخفیف داده شود اما طبق گزارشها 2 مورد حکم مرگ با سنگسار جاری شده بود. تعدادی هم زیر حکم مرگ با سنگسار همچنان مانده اند. در ماه سپتامبر، مدافعین حقوق بشر ایرانی، کمپینی را در جهت لغو محکومیت مرگ با سنگسار9 زن و 2 مرد و برداشتن این حکم در قانون را به راه انداختند. تا آخر سال 2006 حکم مرگ با سنگسار 2 تن از این 11 نفر برداشته شده است.
آزادی گردهمایی و آزادی بیان
آزادی گردهمایی و آزادی بیان همچنان به شیوهء چشمگیری محدود شده است. وارد شدن به شبکه های اینترنت محدود و کنترل می شوند. روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان بازداشت می شوند و شلاق می خورند و حداقل 11 روزنامه هم بسته شدند. خویشاوندان افراد بازداشتی و یا آنهایی که تحت تعقیب نیروهای امنیتی هستند مورد آزار و اذیت و تهدید قرار می گیرند. اتحادیه های بازرگانی مستقل مورد تلافی قرار می گیرند و یا همچون رامین جهانبگلو بازداشت و ازادامهء کار خویش محروم می گردند.
* در ماه ژانویه، بیش از هزار نفر از اعظای اتحادیهء مستقل و ممنوع شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه دستگیر شدند. دستگیری هنگامی شروع شد که آنها برای قانونی کردن فعالیتهای خود و همچنین آزادی رئیس اتحادیه، منصور اصانلو تظاهرات کرده بودند. هر چند که بعداً همه آزاد شدند اما دها تن از آنها تا آخر سال 2006 از برگشتن به شغلشان محرومند.
منصور اصانلو در ماه اگوست بعد از تحمل 7 ماه زندان به خاطر فعالیتهایش در اتحادیهء مستقل شرکت واحد اتوبوس رانی آزاد شد اما بعداً در ماه نوامبر به خاطر شرکت در نشست سازمان بین المللی کار دوباره به مدت یک ماه به زندان رفت.
حقوق زنان
در ماه مارس و ژوئن، تظاهراتی در تهران در جهت پایان دادن به تبعیضات قانونی علیه زنان برگزار شد که با مداخلهء همراه با خشونت نیروهای امنیتی پایان یافت و چندین نفر هم زخمی شدند.
* در تظاهرات ماه ژوئن، سید علی اکبر موسوی خوئینی ، نماینده سابق مجلس به خاطر شرکت در تظاهرات به مدت 4 ماه روانهء زندان شد و بعداً در ماه اکتبر به قید وثیقه آزاد شد. وی در زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود.
در ماه اگوست، فعالین حقوق بشر زنان کمپینی در جهت جمع آوری امظاء برای برابری در حقوق با مردان را به راه انداختند.
گزارشهای سازمان عفو بین الملل در رابطه با ایران
* ایران: مدافعین حقوق بشر در خطرند- تقاظای فرجام: عبدالفتاح سلطانی
(AI Index: MDE 13/009/2006)
* ایران: حکومت تازه به سر کارآمدهء ایران در شناسایی و آدرس دادن وضعیت حقوق بشر، شکست خورده است.
(AI Index: MDE 13/010/2006)
* ایران: دفاع از حقوق اقلیتها- عربهای اهواز
(AI Index: MDE 13/056/2006)